Eigenlijk dacht ik bij het lezen van de samenvatting op de achterkant van dit boek dat het een verhaal was waar ik het beste zo ver mogelijk bij uit de buurt kon blijven. Een verhaal over zombies… daar ging mijn hartje nou niet bepaald sneller van kloppen. Wat is er immers romantisch aan zombies?

Maar thank god for the booktube community, want na het zien van een aantal lovende videorecensies van De Klauwen van het Woud heb ik het boek toch maar eens geleend.

Ik kan je wel vertellen dat de spanning in het verhaal hoog opgevoerd wordt. Tijdens het lezen had ik zelfs met enige regelmaat de neiging om over mijn schouder te kijken uit angst dat er een ontheiligde achter me stond. Manlief heeft me een aantal keren de stuipen op het lijf gejaagd met een weemoedige zombie kreun op momenten dat ik helemaal in het verhaal opging.

De hoofdpersoon van het verhaal is Mary, die opgroeit in een gemeenschap die wordt omheind door vele hekken. Dit is hard nodig, want buiten die hekken leven de ontheiligden! Zombies die snakken naar mensenvlees en die anderen kunnen infecteren met één enkele beet. Ik vond Mary’s personage echt geweldig! Door de verhalen die haar moeder haar vertelde toen ze nog een klein meisje was, weet Mary dat er meer is dan hun ingesloten dorpje. Ze verlangd ernaar om alle plekken waarover haar moeder haar vertelde te bezoeken en dan in het bijzonder de Oceaan.

Mary verzet zich tegen de regels, ondanks het feit dat niemand haar verhalen schijnt te geloven. Door het ongeloof van de mensen om haar heen twijfelt ze zelf ook regelmatig aan het bestaan van de plekken waar haar moeder over vertelde, maar omdat Mary zo’n sterke persoonlijkheid is vind ze toch steeds nieuwe manieren om hoop te hebben.

Het boek is een reis van kaft tot kaft vol onverwachte plotwendingen, romantiek en opoffering, huiveringwekkende situaties, problemen die onoverkomelijk lijken en moeilijke beslissingen. Alle dingen die een boek fantastisch maken! Het boek maakte ook meer dan eens heftige emoties bij me los. Eén bepaald deel in het bijzonder heeft me toch wel wat traantjes bezorgd.

Ik ben dan ook verschrikkelijk blij dat ik het boek toch heb gelezen.